Ang wika ay isang masistemang balangkas ng mga tunog na ginagamit sa pakikipagkomunikasyon ng mga tao.
Ito ay ang pag-aaral ng mga salita at ang kanilang mga bahagi.
Ito ay ang pag-aaral ng mga parirala, sugnay, at pangungusap.
Ang wika ay masistemang balangkas na pinili at isinaayos sa paraang arbitraryo na ginagamit sa komunikasyon ng tao na kabilang sa isang kultura.
Ang wika ay isang napagkasunduang termino ng mga tao sa isang komunidad na kumakatawan sa mga tunog.
Ang saysay ng wika ay ang paggamit nito bilang kasangkapan sa komunikasyon.
Ang pahayag na ito ay nagsasaad na ang kakayahan sa paggamit ng wikang Ingles ay hindi dapat maging batayan ng katalinuhan ng isang tao.
Ang mga halimbawa ng wika ay Kapampangan, Bikol, Cebuano, Ilokano, at Kastila.
Ito ay makaagham na pag-aaral ng mga makahulugang tunog (ponema) na bumubuo sa isang wika.
Ang makaagham na pag-aaral ng mga sistema ng pagsasama-sama o pag-uugnay-ugnay ng mga salita upang bumuo ng pangungusap.
Ang katangian ng wika na nagsasabing ang wika ay natatangi ay nangangahulugang bawat wika ay may kaibahan sa ibang wika at walang dalawang wika na magkatulad. Bawat wika ay may sariling set ng mga yunit panggramatika at sariling sistema.
Ito ay ang palitan ng mga pangungusap sa isang komunikasyon.
Ang wika ay kinakailangan upang magbigay-linaw at magbuo ng isang kultura, na may magkabuhol na aspekto sa isa't isa.
Ang salitang 'wika' ay nagmula sa salitang Latin na 'lengua' na ang literal na kahulugan ay dila.
Isang ekslusibong pag-aari ng tao ang wika, kung saan tao ang lumilikha at gumagamit nito.
Ito ay tumutukoy sa organisadong estruktura ng mga salita at tunog na bumubuo sa isang wika.
Ito ay ang anyo ng komunikasyon na gumagamit ng nakasulat na wika.
Dahil ang wika ay umuunlad at nagbabago kasabay ng pagbabago sa pamumuhay ng tao.
Ang makaagham na pag-aaral ng mga pinakamaliit na yunit ng mga tunog (morpema) ng isang wika at pagsasama-sama ng mga ito upang makabuo ng salita.
Ang wika ay sinasalita na galing sa magkakasunod-sunod na tunog na nabubuo sa pamamagitan ng interaksyon ng iba't ibang aparato sa pagsasalita tulad ng bibig, dila, ngipin, ngalangala, velum at gilagid.
Ang 'papurihan' ay ang pagkilala at pagbibigay ng mataas na paggalang o pasasalamat sa Diyos.
Ang Semantika ay ang pag-aaral ng mga kahulugan at relasyon ng mga salita sa pangungusap.
Kapag ang wika'y hindi na ginagamit, ito'y unti-unting nawawala.
Ang wika ay patuloy na nagbabago at umuunlad, na nagpapakita ng kakayahan ng tao na lumikha ng bagong mga salita at estruktura.
Ang wika ay kasangkapan ng komunikasyon na ginagamit ng dalawa o higit pang taong nag-uusap upang maipahayag ang damdamin, kaisipan, pangarap, imahinasyon, layunin, at pangangailangan ng tao.
Ang pagsulat ay ang pangalawang representasyon ng wika at paglalarawan lamang ng wikang sinasalita.
Isinasaayos ang mga tunog sa sistematikong paraan upang bumuo ng makabuluhang yunit katulad ng tunog, salita, parirala, pangungusap, at diskors.
'Lengua' (dila) at 'lingua' (wika) ay magkasintunog na mga salita na nagmula sa Latin.
Ang wika ay may mga katangian tulad ng pagiging masistemang balangkas, arbitraryo, at dinamikong proseso ng komunikasyon.
Ito ay ang pag-aaral ng kahulugan ng mga salita.
Ang wika ay buhay at patuloy sa pagbabago dahil sa pagbabago ng pamumuhay ng tao, na inaangkop ang wika sa mabilis na takbo ng buhay dulot ng agham at teknolohiya.
Ito ay ang pag-aaral ng mga tunog sa wika.
Ang pagsasalita ang pangunahing representasyon ng wika.
Ang wika ay isang mahalagang elemento na nagbibigay-linaw at nag-uugnay sa kultura ng tao, na hindi mabubuo lamang sa mga paniniwala.
Tunog ang pangunahing pangangailangan ng anomang wika sa daigdig.
Ito ay ang anyo ng komunikasyon na gumagamit ng sinasalitang wika.
Ang mga simbolo ng wika ay hindi natural na konektado sa mga bagay na kinakatawan nila, kundi ito ay napagkasunduan ng mga gumagamit ng wika.
Itinuturing na kaluluwa ng tao ang wika dahil ito ang nagbibigay-buhay at nag-uugnay sa mga aspekto ng kultura at pagkatao.
Ang wika ay may kakayahan na makabuo nang walang katapusang dami ng pangungusap, na nagpapakita ng kakayahan ng isang tao na makabuo ng iba't ibang pahayag.
